Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

O πόλεμος, μέσα μας


                                                                          της Χρύσας Βλάχου



Θα 'θελα να προσεγγίσω το θέμα του πολέμου βάσει μιας παραμόρφωσης που παρουσιάζει η μανία του "υπερεγώ" και η εγγενής επιθετικότητα.
Το πάθος της εσωτερικότητας του καθενός που αναλαμβάνει να "σώσει"μια κατάσταση εμπεριέχει την ένταση της υποκειμενικότητάς του. Πόσο μεροληπτικό είναι, όμως, το υποκειμενικό και πόσο βαθύ το χάος της σχέσης ανάμεσα στο καλό και το κακό; Οι τρέχουσες εξελίξεις δυναμιτίζουν δύο πόλους μετάβασης από την πράξη στην οδύνη και από την οδύνη στο τέλος του νοήματος. Δεν είναι λίγες οι φορές που στην ιστορία δόθηκε διαφορετικό νόημα στις συρράξεις, στις συνθήκες, στις εξεγέρσεις, στους εμφυλίους. Και για όλα αυτά υπήρχε πάντα ένας ή πολλοί λόγοι.Η ανάγκη να υπάρξει "φωνή" ως ένδειξη δε σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει ως "σημασιολογική υπόσταση", κάτι που προϋποθέτει μαζική απελευθέρωση βιωμάτων.Η μανία του "υπερεγώ"καταδικάζει την αμφίδρομη επικοινωνία σ'ένα περιβάλλον που το σώμα του καταργείται την ώρα που παράγεται. Χάνεται η ιδεατότητα του σημείου 0. Ο πόλεμος, μέσα μας κινητοποιεί τις πιο ναρκισσιστικές καταβολές μας. Την εγγενή μας επιθετικότητα... Στο νου μου έρχονται οι στίχοι του ποιητή...
"Μέρες της εβδομάδας".
Όταν, τέλος, βγήκα απ'την πόρτα,
 τρεις πόλεμοι είχαν κιόλας τελειώσει,
η μικρή πάροδος ταξίδευε σ΄έναν ωκεανό από χαρτιά,
 βίδες, στουπιά, τηλέφωνα-γιατί το πρόβλημα, φίλοι μου,
 δεν είναι να σώσεις τον κόσμο,
 αλλά να τον σώσεις την ερχόμενη Πέμπτη.
                                 Τάσος Λειβαδίτης



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου