Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Η ηθική του τυχαίου

Η   ηθική   του τυχαίου

 Η ύλη και ο αντικειμενικός κόσμος θεωρείται ορμητήριο για τις εξελισσόμενες μορφές σκέψης, σύμφωνα με τον Μαρξ, αποκλείοντας κάθε συνειδητότητα που προέρχεται από κάποια Ιδέα.
Οι μορφές πάλης μέσα στον κοινωνικό ιστό αναδεικνύονται  πίσω από την καθαρή σκέψη του αγώνα μεταφρασμένο σε μη διαυγή κατάσταση  δράσης και  σκέψης.
Πολλά θεωρήματα και οικονομικοί δείκτες παλεύουν για την ισορροπία έως ότου κάποιος τυχαίος παράγοντας διασαλεύει τις οικονομικές προθέσεις. Για παράδειγμα.
Το θεώρημα της αράχνης  ασκεί στην οικονομία μια πολύτιμη ιδιαιτερότητα ως προς την τιμή ισορροπίας των εμπορευμάτων.
Οι δείκτες που μεταβάλλονται όπως ο χρόνος και η ποσότητα
απεικονίζονται στις αλγεβρικές παραστάσεις και επαναπροσδιορίζουν τον άτακτο και ευμετάβολο μηχανισμό της οικονομίας.
 Οι συνθήκες ανατροφοδότησης της διάστασης χρόνου-απαίτησης δεν είναι φιλικές ως προς τη συνοχή τους.  Όσο περνά ο χρόνος  οι απαιτήσεις μεγεθύνονται,  τα οικονομικά μεγέθη αλλοτριώνουν τη σχέση μας με τα μέσα παραγωγής,  η ακαθόριστη δύναμη που προετοιμάζει την ετοιμότητα να γίνει πραγμάτωση εμπλέκει την πολιτική διάστασή μας με  μια υπερτροφικά ατομική διάσταση. Ένας συμπαγής χώρος διερεύνησης του εαυτού και του άλλου απορυθμίζεται.
 Ικανότερος, όποιος στο τυχαίο προωθήσει την έκτακτη ομολογία του για την  ανάγνωση της σκέψης του.
Στο τυχαίο αναγνωρίζουμε τη φύση των αλλαγών μας ή την αλλαγή της φύσης μας. Σαν από καιρό η ανομολόγητη  σύγκρουση απομόνωσης και έκθεσης του αρεστού αποφασίζει τη διάστασή της.
Σε μια χώρα που δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία των οικονομικών μεγεθών (δεδομένου πως οι ανάσες της ρυθμίζονται από το οξυγόνο ροής της «καθαγιαζούσης ευρωπαϊκής ένωσης», είναι ευφυές να αλλάζει τις “ ποιοτικές”, όπως τις ονομάζει,  παραμέτρους  σε όποιον  κλάδο απαιτεί αναμόρφωση. Το τυχαίο, συχνά  εξευμενίζει τους έκπτωτους στόχους.
                                                               Βλάχου Χρύσα












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου