Χρυσόθεμις

Χρυσίζεις έπαινο.
Χειραψίες λευκές, ρυθμικά επαναλαμβανόμενες.
Αργαλειού επανεκκίνηση.
Για κλωστή η τρυφερότητα του παγωμένου.
Χρόνια περίμενες να κορφολογήσεις οράματα.
Φλεγόμενα δαδιά στον αέρα.
Αν δεν τα καλέσεις, αποδημητικά πουλιά.
Υπέδαφος, δοξαστικό.
Μην ξεχνιόμαστε. Το νερό υπακούει.
Τόση δύναμη και να 'ναι στο υπο-.

Βρέξε λοιπόν να δυναμώσουμε.
Οι ρίζες, τ' αυλάκι του κορμιού,
τα λασπωμένα σου παπούτσια που
τώρα είναι γυαλισμένα και αθόρυβα.

Κι άλλο χειροκρότημα.
Μετράς ανθρώπους.
Στοίβες οι πολυτάραχες ακρίδες.
Απανωτές σφενδόνες με αυτοκόλλητα στοιχήματα.
Καρφώνονται στον τοίχο του χρόνου.
Ξεκολλά.
Κόκκινη πίσσα.
Πατάς και βουλιάζεις.
Το θηλυκό σου όνομα
καταβροχθίζει
το αρσενικό όνομά του.

Βγάζεις τα επτά πέπλα σου -πτυχία επί πτυχίων-
και προσφέρεις το κομμένο σου κεφάλι στη
                Σαλώμη.

Τώρα θα 'χει δυο και κείνη να προσφέρει.

                                                                    Βλάχου Χρύσα "Εν ώρα λήθης"

"ΣΑΛΩΜΗ" -Έντουαρντ Μπιούρα